Objective: In this study, the mediating effects of non-adaptive cognitive emotion regulation strategies on the relationship between childhood traumas and psychological symptoms were investigated. Method: The study was conducted with 422 participants between the ages of 18-50. The research was completed online. First of all, after the consent form was filled out; Socio-Demographic Information Form, Childhood Trauma Scale (CTQ-33), Cognitive Emotion Regulation Strategies, Short Symptom Inventory Scale were given. In order to examine the effects of sociodemographic variables on childhood traumas, cognitive emotion regulation strategies, depression and somatization, t-test and ANOVA analyzes was used. Pearson Correlation Analysis, Regression analysis and mediator variable analysis were used to test the hypotheses. Result: As a result of the analyzes, a positive relationship between childhood traumas and depression and somatization; a positive relationship between childhood traumas and non- adaptive cognitive emotion regulation strategies; and a positive relationship between non- adaptive cognitive emotion regulation strategies and depression and somatization were found. The results of the mediator analyses indicated a partial mediating effect of rumination between childhood traumas and depression; and partial mediating effect of catastrophizing between childhood traumas and somatizaiton. Conclusion: Traumatic events experienced during childhood can affect the individual's later life. Individuals with high childhood trauma scores were found to have high depression and somatization scores. The finding of the research will contribute to the literature by revealing the relationship between childhood traumas and depression and somatization, and the relationship between non-adaptive cognitive emotion regulation strategies.

Amaç: Bu çalışmada, çocukluk çağı travmaları ile psikolojik semptomlar arasındaki ilişkide adaptif olmayan bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin aracı rolü İncelenmiştir. Yöntem: Araştırma, 18-50 yaş aralığındaki 422 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma çevrimiçi ortamda yapılmıştır. Önce onam formu doldurtulduktan sonra sırasıyla; Sosyo-Demografik Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Travma Ölçeği (CTQ-33), Bilişsel Duygu Düzenleme Stratejileri, Kısa Semptom Envanteri Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada, sosyodemografik değişkenlerin çocukluk çağı travmaları, bilişsel duygu düzenleme stratejileri, depresyon ve somatizasyon üzerindeki etkisi incelemek için bağımsız örneklem t- testi ve tek yönlü ANOVA analizleri, hipotezleri test etmek için Pearson Korelasyon Analizi, Regresyon analizi ve aracı değişken analizleri kullanılmıştır. Bulgular: Yapılan analizler sonucunda çocukluk çağı travmaları ile depresyon ve somatizasyon arasında olumlu; çocukluk çağı travmaları ile adaptif olmayan bilişsel duygu düzenleme stratejileri arasında olumlu; adaptif olmayan bilişsel duygu düzenleme stratejileri ile depresyon ve somatizasyon arasında olumlu yönde ilişki bulunmuştur. Yapılan aracı değişken analizi sonucunda ise; ruminasyonun, çocukluk çağı travmaları ile depresyon arasında kısmi aracı etkisi olduğu; felaketleştirmenin, çocukluk çağı travmaları ile somatizasyon arasında kısmi aracı etkisi olduğu bulunmuştur. Sonuç: Çocukluk döneminde yaşanan travmatik olaylar, bireyin yaşamının ileriki dönemlerinde de etkisini gösterebilmektedir. Çocukluk çağı travma puanları yüksek olan bireylerin depresyon, somatizasyon puanlarının da yüksek olduğu saptanmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular ile çocukluk çağı travmaları ile depresyon ve somatizasyon arasındaki ilişki, adaptif olmayan bilişsel duygu düzenleme stratejilerin bunlarla ilişkisi ortaya konularak literatüre katkı sağlanmıştır.