Julie Boehringer'in, Franz Taeschner ile yaptığı bir seyahatta alındı, görüşler de gene bu seyahatta kazanıldı. Alman Doğubilimci Prof. Franz Taeschner, Anadolu'nun kervansaraylarını gezmek için özel bir seyahat planlıyordu. Yola birlikte çıkmayı teklif ettiğinde Julie Boehringer kendine şunu sordu: 'Büyüklerinden, belki de daha çocukluğunda dinlediği masallar, okuyup unutamadığı hikâye ve maceralar diyarına, eski fakat aynı zamanda modern bir kültür ülkesi olan Anadolu'ya seyahat etmekten daha çekici, daha heyecan ve sevinç verici bir şey olabilir mi?' ikilinin seyahat ettiği yıllarda Ankara'ya toprak yollarla gidilip geliniyordu. Kayseri'nin köylerinde Boehringer'in objektifine 'güzel, ak saçlı, akıllı ihtiyarlar' ve 'ahşap kepçesini en güzel oyuncağı gibi taşıyan çocuklar' takıldı (üstte solda ve altta sağda) Kim karşı koyabilirdi böyle bir teklife? Boehringer de koyamadı ve ikili turizmin, ulaşım ağının henüz çok gelişmediği bir zaman diliminde Anadolu'da uzun bir yolculuğa çıktı. Rotaları uzundu: İstanbul, İzmit, Geyve, Göynük, Nallıhan, Beypazarı, Ayaş, Ankara, Boğazkale, Yozgat, Sivas, Ulaş, Malatya, Kömürhan, Darende, Sultanhan, Karatayhan, Kayseri, Ürgüp, Saruhan, Kırşehir, Kırıkkale, Sivrihisar, Eskişehir, Bilecik, Vezirhan, İznik... Şöyle diyordu Boehringer: 'Kervansaraylar, eski dünyanın yedi mucizesinden biri olan Ephesos Artemis Tapınağı, Kutsal Bilgeliğin Kilisesi'nin (Ayasofya) yanında sayılamayacak kadar çok ince minareli camisi olan o şehir...' Gezinin duraklarından biri de Sivas'taki Gök Medrese'ydi Bu uzun yolculuk, Julie Boehringer için hem eşi bulunmaz bir deneyim, hem de bir bilinç yenilenmesi oldu. Gezide edindiği görüş ve gözlemlerini, kendi çektiği eşsiz fotoğraflarla birleştirdi ve 1960'ta Anadolu'nun Kervansaray Yollarında başlıklı kitabını yayımladı. Anadolu'nun tarihine, kültürüne, insanına bir övgü niteliğindeki bu eseri Türkçeye Melahat Özgü kazandırdı.