Osmanlı toplumu şehirli ve köylülerden oluşmaktaydı. Bu iki gruptan ayrı olarak bir de devletin ekonomik yapısına büyük katkı sağlayan konar-göçer bir üçüncü grup vardı. Göçer hayat yaşayan bu üçüncü grup, hayvancılıkla geçinmekte ve bu sebeple yaylak-kışlak arasında hareket etmekteydi. Hayat tarzlarına bağlı olarak devletin kontrolde güçlük çektiği konar-göçerler, toplum içinde aktif bir güç olarak başlangıçta Rumeli'nin Türkleştirilmesinde kullanılmış, fütühatın sona erdiği dönemden sonra ise, devletin zirai ekonomisine katkı sağlamak düşüncesiyle, boş alanlara yerleştirilmek üzere bir iskân politikasına maruz kalmışlardır. Bu çerçevede, Osmanlı Devleti'nin dengeli bir toplum yapısına sahip olmasında, bu yürüttüğü iskân politikasının büyük önemi vardır. Nitekim bugünkü Anadolu halkının da temeli bu yerleştirilmiş aşiretlere dayanmaktadır. Günümüzü anlamak, o tarihteki toplumsal yapıyı anlamaya bağlıdır. Bu kitap bunu sağlayacak, arşiv belgeleriyle desteklenmiştir.