Depremler ve savaşlar gibi olaylar toplumları derinden etkiler; ancak bu olaylarda kaybolan kültürel miraslar ve yaşanan acılar zamanla unutulmamalıdır. Bu tür olayların kolektif hafızasının korunması, toplumların direnç kazanmalarına ve kültürel miraslarını koruyabilmelerine yardımcı olur. Hafıza mekânları ve bu mekânlarda sergilenen sanat eserleri, önemli olaylardan ders çıkarılmasına ve duyguların kolektif bir şekilde paylaşılmasına katkı sağlar. Bu çalışma, 6 Şubat 2023'te Türkiye'de meydana gelen depremin ardından kolektif hafızayı koruma ve toplumsal bütünlüğü pekiştirme yöntemlerini incelemektedir. Antakya'da depremi sanat yoluyla hatırlatmak amacıyla bir hafıza mekânı oluşturulması önerisi sunulmaktadır. Bu girişim, Antakya bölgesi ve çevresinde yaşanan derin acıların ve yok olan kültürel mirasın hatırlanmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Bu araştırmanın kapsamında, hafıza, bireysel hafıza ve kolektif hafıza kavramları tanımlanmaktadır. Yurtiçi ve yurtdışından örnek hafıza mekânları incelenmiş, benzer felaketler sonrasında oluşturulan hafıza mekânlarının nasıl işlediği, kolektif hafızayı nasıl şekillendirdiği ve bireyler üzerindeki etkileri ortaya konmuştur. Özellikle, 23,5 Hrant Dink Hafıza Mekânı, Weimar-Buchenwald Toplama Kampı Anıtı, Saraybosna Savaş Çocukluğu Müzesi, Tuna Nehri kıyısındaki Ayakkabılar Anıtı, Wenchuan Deprem Anıtı, Büyük Doğu Japonya Depremi Kesennuma Şehri Anıt Müzesi ve Tayvan'daki 921 Deprem Müzesi önemli referans noktaları olarak değerlendirilmiştir. Yapılan saha çalışmaları ve sanat terapisi üzerine gerçekleştirilen atölye çalışmaları neticesinde bir hafıza mekânı kurma önerisi geliştirilmiştir. Önerilen hafıza mekânı, depremin yarattığı travmaları sanat aracılığıyla ifade etmeyi ve toplumsal dayanışmayı güçlendirmeyi amaçlamaktadır. Ayrıca, etkileşimli hafıza mekânlarının, gelecekte nesillere geçmişin acılarını hatırlatırken, bu acıların tekrar yaşanmaması için önemli bir kaynak oluşturduğu vurgulanmıştır. Hafıza mekânlarının oluşturulmasında sanatın ve toplumsal katılımın anahtar rol oynadığı savunulmuştur. Bu çalışma, gelecekteki depremlere karşı dirençli bir toplumun gelişimine katkıda bulunmayı hedeflemektedir.

Events such as earthquakes and wars deeply affect societies; however, the cultural heritage lost and the pain experienced in these events should not be forgotten over time. Preserving the collective memory of such events helps societies become more resilient and protect their cultural heritage. Memory spaces and the artworks exhibited in these spaces contribute to learning from significant events and collectively sharing emotions. This study examines the methods of preserving collective memory and ensuring social cohesion in the aftermath of the February 6, 2023, earthquake in Turkey. It proposes the creation of a memory space in Antakya with the aim of commemorating the earthquake through art. This initiative seeks to contribute to the remembrance of the profound suffering and lost cultural heritage in the Antakya region and its surroundings. Within the scope of this research, the concepts of memory, individual memory, and collective memory are defined. Examples of memory spaces from both domestic and international contexts are analyzed, revealing how these spaces function after similar disasters, how they shape collective memory, and their effects on individuals. Notable reference points include the 23.5 Hrant Dink Memory Site, the Weimar-Buchenwald Concentration Camp Memorial, the Sarajevo War Childhood Museum, the Shoes on the Danube Bank Memorial, the Wenchuan Earthquake Memorial, the Kesennuma City Memorial Museum of the Great East Japan Earthquake, and Taiwan's 921 Earthquake Museum. Based on fieldwork and art therapy workshops, a proposal for establishing a memory space has been developed. The proposed memory space aims to Express the traumas caused by the earthquake through art and to strengthen social solidarity. Furthermore, the importance of interactive memory spaces as crucial resources for reminding future generations of past suffering and preventing the recurrence of such tragedies is emphasized. The key role of art and community participation in the creation of memory spaces is advocated. This study ultimately aims to contribute to the development of a society resilient to future earthquakes.