Bazı kimseler kendilerini benzerleri arasından pek göze çarpar bir surette ayırt ettiren bir nitelikle yaratılmışlardır. Disk atıcılar veya yarışçılar, şairler veya soytarılar, heykeltraşlar ya da maliyeciler genel seviyenin üstüne çıkar çıkmaz müşahitten özel bir dikkat isterler. Bu kimselerin yetilerinden birisinin kabarıklığı onların çözümlemeye tabiî tutulmasını gerekli kılar ve bu çözüm yolu ise müteakip ayranlaşma yoludur. Böylece insanlık dünyasında ayırt edici özelliği, farklılık olan bir sınıf insan seçilmiş olur. Oysa sıradan insanlar dünyasının ayırt edici özelliği benzerliktir. Bazı adamlar vardır ki söze başlayınca ne söyleyecekleri asla kestirilemez. Bu gibi kimseler nadirdirler, diğerlerinin ne diyecekleri ise ağızlarını açar açmaz anlaşılır. Burada ileri sürülen, göze çok çarpan farklılıktır. Zira ilk bakışta birbirinden en az ayırt edilebilen benzerler arasından bile iki yaratık bulunamaz ki, nitelikleri bakımından birbirlerine taban tabana zıt olmasınlar. Bu hal insanın en büyük şerefini oluşturmaktadır. Ve bilim bu şerefi insanın elinden koparıp alamamıştır, insanın bilimi de asla yapılamayacaktır.