İstanbul’da Deniz Sefası: Deniz Hamamından Plaja Nostalji sergisi, İstanbul halkının deniz ve yüzmeyle olan ilişkisini, kültürel ve sosyolojik olarak inceliyor, 19. yüzyılın ikinci yarısında deniz hamamlarıyla başlayan serüvenin 20. yüzyılın ortalarına kadar olan dönüşümlerini mercek altına alıyor. Sergi, Suna ve İnan Kıraç Vakfı Fotoğraf Koleksiyonu başta olmak üzere kurumsal ve özel koleksiyonlardan faydalanılarak bir araya getirilen fotoğraflar, yazılı basın ürünleri, efemera, videolar ve müzikler vasıtasıyla suyla iç içe bir kent olan İstanbul’un, önceleri yalnızca ticaret, seyahat ve manzara gibi nosyonları çağrıştıran denizle Batılılaşmanın etkisine rağmen ancak tahta perdelerle sınırlanmış deniz hamamları ile temasa geçip, Cumhuriyet’le birlikte denizin yeni anlamlar kazanmasına, kent halkının boş zaman değerlendirme normlarındaki değişimine, toplumsallaşmasına değinen, Cumhuriyet’in yaşam tarzındaki köklü dönüşümlerini simgeleyen bir belgesel niteliği taşıyor. Sergiye eşlik eden kitapta ise İstanbul’un denizle ilişkisini 19. yüzyılın ikinci yarısından 20. yüzyıl ortalarına farklı yönlerden ele alan üç makale bulunuyor. Serginin küratörlüğünü de yapan Zafer Toprak’ın İstanbulluların denizle ilişkisi üzerinden toplumsal bir dönüşümü irdelediği makalesine Gökhan Akçura’nın deniz ve eğlence kültürüne odaklanan makalesi ile Meltem Ö. Gürel’in İstanbul’daki mimari müdahalelerle halkın denizle ilişkisini yan yana ele aldığı makalesi eşlik ediyor.

Istanbul’s Seaside Leisure: Nostalgia from Sea Baths to Beaches analyzes Istanbulites’ relation with the sea and swimming from a cultural and sociological perspective. It scrutinizes the transformations of this relation, which started with the sea baths in the second half of the 19th century and continued till the mid-20th century. Having brought together photographs, published material, ephemera, videos and music from varying private and institutional collections, prominently from Suna and İnan Kıraç Photography Collection, the exhibition illustrates how a waterside city like Istanbul had to make do with “sea baths” that were enclosed with wooden panels, despite the effect of Westernization. It is a documentary testament of the radical transformations in the Republic’s lifestyle, socialization of the norms of how Istanbulites used their free time, and the notion of sea, which once only evoked the ideas of trade, travel and scenery. The exhibition catalogue presents three articles, which approaches the relation of Istanbul with the sea between the second half of the 19th century and the mid-20th century from varying perspectives. The curator of the exhibition Zafer Toprak’s article on the social transformation in relation with the Istanbulites’ intimacy with the sea is accompanied by Gökhan Akçura’s work on sea and entertainment culture, and Meltem Ö. Gürel’s study in which she reads the architectural interventions in regard to people’s relation with the sea.