İslami tasavvuftaki Seyr-ü süluk yolculuğu paralelinde Erol Akyavaş'ın plastik serüveninin sorunsallaştırılması, bu tezin amacını oluşturdu. Erol Akyavaş'ın; eserlerinin tasavvufi imgelerini incelemek suretiyle, sanatçının, soyut sanatın türlü formları aracılığıyla Seyr-ü Süluk yolculuğunun aşamalarını tartıştık. Kanımızca Erol Akyavaş, bu tasavvufi sembolleri eserlerinde, sembollerin içerdiği görünümünden ziyade taşıdıkları anlam için kullanmış ve eserleri aracılığıyla görünenin ardında yatan bir görünmeyeni kendi iç dünyasında anlamaya çalışmıştır. Akyavaş'ın tasavvufi düşünceyi benimsemesi kendi kişisel bakış açısında çalıştığı tasavvufi resimlerindeki İslami sanat ve onun ifade biçimlerine yer vermesi ve kullandığı formların ne kadar geleneğin içinden gelip Akyavaş'ın plastik kaygısıyla ne kadar örtüştüğünü anlamaya çalıştık. Bu anlayışın ne kadar "Tasavvufi" olup olmadığı, İslami temsil biçimlerine yer vermesi ve kullandığı formların ne kadar geleneğin içinden gelip Akyavaş'ın plastik kaygısıyla ne kadar örtüştüğünü anlamaya çalıştık. Bu anlayışın ne kadar "Tasavvufi" olup olmadığı, İslami temsil biçimlerine ne kadar yaklaşıp ne kadar uzaklaştığı, bu tezin eksenini oluştursun istedim.

Problematizing Erol Akyavaş's plastic adventure in parallel with "Seyr-ü Sülük" headway in Islamic Mysticism constitues the aim of this thesis. Through analyzing the mystic images of Erol Akyavaş's oeuvre by means of forms in abstract art, the phases of the artists spiritual journey has been discussed. In our opinion, Erol Akyavaş made use of these mystic symbols in his work not for their appearances but rather for the meanings borne by these symbols and through his work he has been trying to understand the unseen beyond the appearing. If it is suggested, that Islamic art and its forms of expression are crucial in Akyavaş's "mystic" paintings or if the artist employes Islamic forms regarding to his internalization of mystic thought in his personal perspective, we tried to understand to what degree these forms are derived from tradition and how they are overlapping with the plastic concerns of Akyavaş. Whether this way of thinking is "Islamic" and the degree of convergence with the Islamic forms of expression are aimed to be the axis of this thesis.