Hasîrîzâde Tekkesi şeyhi Mehmed Elîf Efendi (1850-1927) Osmanlı Devleti’nin son devrinde yaşamış ve bir dönem Meclis-i Meşâyih reisliği de yapmış biri olarak devrinin önde gelen mutasavvıflarından kabul edilmektedir. Zamanındaki tekke şeyhlerinin aksine tasavvuf dışında da telifler veren Elîf Efendi, arkasında farklı alanlarda irili ufaklı birçok eser bırakmıştır. Bunlar içerisinde özellikle dikkatleri çeken ise en-Nûru’l-Furkan fî Şerhi Lugati’l-Kur’ân isimli Kur’ân lügatine dair iki ciltlik Türkçe çalışmasıdır. Elîf Efendi’nin birçok tefsir ve lügatten istifade ederek kaleme aldığı özgün bir eser olan en-Nûru’l-Furkân, yaklaşık üç bin kelimenin madde başı yapıldığı ve yine yaklaşık dört bin âyete atıf yapılan ancak matbaada basılma imkânı bulamamış sahasında önemli bir çalışmadır. Eserde yer yer kıraat farklılıklarına temas edilmekte ve farklı kıraatlere göre kelime ve âyetlerin manaları verilmektedir. Kelimeler Kur’ân’da geçtiği şekliyle ve ilk harflerine göre alfabetik bir tertiple verilmiş, bu yönüyle Arapça bilmeyenler için de kullanım kolaylığı sağlanmıştır. Eser sahip olduğu akıcı üslûbu ve kolay anlatımı ile bunaltıcı filolojik bahislerin ağırlığını okuyucuya hissettirmekten kaçınarak, okuyucunun Kur’ân’daki kelimelerin anlamını kavramasını temin etmektedir. Bu itibarla Elîf Efendi’nin en-Nûru’l-Furkân’ı, Râgıb el-İsfahânî’nin el-Müfredât’ının Arapça kültüründe sahip olduğu konumun Türkçe’deki karşılığı olarak kabul edilmeyi fazlasıyla hak etmektedir. Osmanlı Türkçesi’nden çeviri yazısı Prof. Dr. Mustafa Koç ile Doç. Dr. Eyyüp Tanrıverdi tarafından yapılan ve müellif hattı nüshasının tıpkıbasımı ile birlikte iki cilt halinde yayınlanan en-Nûru’l-Furkân fî Şerhi Lugati’l-Kur’ân, Kur’ân’ın anlaşılması ve Türkçe’deki Kur’ân lügati eksikliğinin giderilmesi noktasında ciddi katkılar sunacaktır.