The purpose of this study is to examine and better understand the effects of high technology manufacturing idea adoption for Turkey and South Korea. Selected countries are particularly appropriate for this analysis as they were standing at the almost similar economic circumstance many years ago. Moreover, this truth cannot be ignored: Turkey has had a definite better position, and a more hopeful development possibility right before the 1960s. It is also important to highlight that the Turkish economy and developmental progress has been impressively increased through structural state policies between 1923 and 1950. It might be right but, today's world economic development outcomes have been showing a miracle growth for South Korea; the growth rates of GDP, production, and incomes per capita have reached unprecedented heights. However, Turkey has been missing the sustainable economic development opportunities due to inefficient technology manufacturing approach and education incapability since 1960. In this parallel, South Korea has been trying to convert itself into high technology products producer country with the contemporary education system, and it's the innovated economy has already been matured to answers the world technology requirements in short period time. In today’s world, the developed countries have been preparing itself against upcoming Industrial Revolution 5.0. South Korea has not positioned itself as it possesses somethings for the paradigm change which has been approaching, it will smoothly enter a new period as it already established a required environment in the area of science and education. This paper intends to evaluate the impact of high technology of economic development on economic growth and shows whether is there a positive correlation between educational development and economic growth through empirical analysis.

Bu çalışmanın amacı, Türkiye ve Güney Kore için yüksek teknoloji üretim fikrinin benimsenmesinin etkilerini incelemek ve daha iyi anlamaktır. Seçilmiş ülkeler, yıllar önce birbirine benzer ekonomik şartlara sahip olduklarından, bu analiz için özellikle uygundurlar. Aslında, şu gerçek göz ardı edilemez: Türkiye, 1960’lardan önce kesin olarak ekonomik kalkınma açısından daha iyi bir konuma ve daha umut verici bir kalkınma imkânına sahip bir ülkeydi. Türkiye ekonomisinin ve kalkınma sürecinin 1923-1950 yılları arasında yapısal reformlar ve devlet politikaları yoluyla etkileyici bir şekilde güçlendiğini vurgulamak da önemlidir. Bu doğru olabilir, ancak bugünün dünya ekonomik kalkınma sonuçları değerlendirildiğinde, farklı bir durumla karşılaşmak söz konusudur. Güney Kore mucize bir büyüme gösteriyor; GSYİH, üretim ve kişi başına düşen gelirlerin büyüme oranları daha önce görülmemiş yüksekliklere ulaşıyor, ancak Türkiye ise 1960 yılından bu yana verimsiz teknoloji üretme yaklaşımı ve eğitim yetersizliği nedeniyle sürdürülebilir ekonomik kalkınma fırsatlarını kaçırıyor. Bu teknoloji Güney Kore, çağdaş eğitim sistemi ile kendini yüksek teknoloji ürünü üreticisi bir ülkeye dönüştürmeye çalışmaktadır ve ekonomisi kısa bir süre içinde dünya teknoloji gereksinimlerini karşılayacak şekilde olgunlaşmıştır. Her şey göz önünde bulundurulduğunda, gelişmiş ülkeler yaklaşmakta olan Sanayi Devrimi 5.0’a karşı hazırlanıyorlar. Güney Kore, yaklaşmakta olan bu teknoloji değişimi için bir şeylere sahip olduğu için kendini konumlandırmamış, bilim ve eğitim alanında gerekli ortamı oluşturduğu için yeni döneme rahatça girecektir. Bu makale, yüksek teknolojisinin ekonomik kalkınma için büyüme üzerindeki etkisini değerlendirmeyi amaçlamaktadır ve eğitimsel gelişme ile büyüme arasındaki ampirik analiz ile pozitif bir korelasyon olup olmadığını göstermektedir.