Mutlu Son, Çehov’un olgunluk döneminin başlangıcı kabul edilen 1887 yılına ait öyküleri bir araya getiriyor. Peterburgskaya Gazeta’da 1887 yılında yayımlanan öyküleriyle Anton Çehov, mizah yazarlığından öteye geçip 19. yüzyıl realist geleneği içinde kalıcı bir statü kazanmıştır. İnsan hayatının sonraki evrelerine, orta yaş deneyimine odaklanan öykülerin çoğunlukta olduğu Mutlu Son; kamusal ve özel hayat arasında mekik dokuyan çağdaş insanın deneyimlerini kesintisiz bir akış, toplumsal bir arka plan ve keskin bir estetik duyarlılık içinde betimliyor. Çehov’un öykü sanatında ustalığa ilerlediği dönemin ürünü olan Mutlu Son’da günlük hayatın sıradan görünen kesitleri özgün ve dokunaklı anlatılara açılıyor. Modern öykünün mucidinden modern insanın trajik açmazlarına dair bir başyapıt.