Sanatta taklit ve sahtecilik meselesi tarih boyunca birçok yaklaşımla ele alınarak günümüze kadar gelmiş, sanatın giderek estetik bir ilişki – iletişim biçimine dönüşmesi, yeni üretim tekniklerinin sanat alanına girişi ve sanatsal biçimler arasındaki etkileşimin kuramsal temellere tam olarak oturtulamamasıyla birlikte başlangıçtaki anlam ve içeriği değişmiştir. Bu süreç, kültür endüstrisinin etkisiyle birlikte sanat eserinin bir tüketim ürünü gibi alınıp satılabilmesine olanak sağlamıştır. Sanatın eserinin bir tüketim ürününe dönüşmesi zamanla yerini tüketim ürünü olarak üretilen sanat eserlerine bırakmıştır. Bu durum, kendi içinde özgünlük barındıran eserlerden farklı olarak sadece ticari amaçla üretilmiş birbirinin kötü kopyası eserlerin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Bu çalışmada kopyalanamayan değerli bir sanat eseri için gereken nitelik olan özgünlük/orijinallik kavramı, temelde tescilli ve anlatımsal özgünlük olarak ikiye ayrılarak irdelenmiştir. “Kültür Endüstrisi” kavramından hareketle sanat eserinin metaya dönüşmesi ve bunun sonucunda ortaya çıkan eserlerin benzerliği ele alınmıştır. Hangi eserlerin kopya, hangi eserlerin anlatımsal özgünlük ile oluşmuş sanatsal bir esinlenme olarak kabul edilebileceği tartışılmıştır. Sanatın bugün geldiği noktada özgünlük kavramının varlığını sürdürüp sürdüremediği eleştirel bir yaklaşımla sorgulanmıştır. Bir eser hangi amaçla üretilirse üretilsin özgün olabilir. Dolayısıyla kültür endüstrisi ve sanat ilişkisi bağlamında oluşan yığınlaşmayı sadece ticari amaçla veya popüler kültür amacıyla üretilmiş eserlerin değil, yeni ve özgün olarak ortaya sürülen fakat içinde sanatçıya ait bir üslup barındırmayan kopya eserlerin oluşturduğunun altını çizmek gerekir. Bu nedenle bu çalışma, sanatçının süreçteki yer alma düzeyinin, özgünlük kavramı ile sıkıca bağlı olduğunu ve özgünlük arayışlarının bu kapsamda değerlendirilmesi gerektiğini bir öneri olarak sunmaktadır.

The issues of imitation and forgery in art has been approached from many perspectives throughout history and the initial meaning and content of the original has changed with the transformation of art into an aesthetic relationship/communication form, the introduction of new production techniques in art and the fact that interaction among artistic forms cannot be fully established on the theoretical basis. This process enabled the work of art to be bought and sold as a consumption product with the influence of culture industry. The transformation of the work of art into a consumption product has been replaced by the works of art produced as consumption products. This has led to the emergence of art works which are bad copies of each other and produced exclusively for commercial purposes, in contrast to the works that contains authenticity in itself. In this study, the concept of authenticity / originality, which is the quality required for a valuable work of art that cannot be copied, has been divided into two, nominal and expressive authenticity. The transformation of the artwork into commodities and the similarity of the resulting works are addressed by the cultural industry. Which works can be considered as an artistic inspiration formed by expressive authenticity and which works can be considered as bad copies are discussed. In the point where art came from today, it has been questioned with a critical approach as to whether the concept of authenticity can exist or not. A work of art can be unique for whatever purpose it is produced. Therefore, it is necessary to underline that the agglomeration in the context of cultural industry and art doesn’t consist of only the works produced for commercial purposes or popular culture, but also the copy works which are released in the market as new and original art although they do not contain a style belonging to the artist. Therefore, this study presents a suggestion that the artist's involvement in the process is firmly connected with the concept of authenticity and the search for authenticity should be evaluated within this scope.