Sanatta gölgelere ışığın etkisini artırmak ve objelerin biçimlerini belirginleştirmek amacıyla sık sık başvurulmuştur. Gölgeler, betimlenen sahnenin atmosferini belirlemeye yardımcı olabilir ve resmedilen alanın dışında kalan öğelerin varlığını açığa çıkarmak amacıyla kullanılabilir. Dünyanın en önemli sanat tarihçilerinden E.H. Gombrich, ilk kez National Gallery’de düzenlenen bir sergi vesilesiyle yayınlanan bu ilginç kitapta Batı sanatında gölgelerin izini sürüyor. Gombrich mitler, efsaneler ve felsefede gölge kavramının muğlak doğasına değinirken; ışığın kaynağının yeri, aydınlanan objenin biçimi, gölgenin düştüğü yüzey ve izleyicinin pozisyonu gibi belirleyici unsurları da ayrıntılı biçimde inceliyor. Gombrich Rönesans’tan 17. yüzyıla kadar sanatçıların gölgeleri nasıl betimlediğini ya da bazen nasıl görmezden geldiğini Caravaggio, Rembrandt, da Vinci gibi ressamların eserleriyle örneklendiriyor. Ayrıca takip eden yıllarda Romantik, İzlenimci ve Gerçeküstücü sanatçıların resimlerinde gölgeleri gerçekçilik ya da dramatiklik illüzyonu yaratmak amacıyla nasıl kullandıklarını anlatıyor. Gölgeler, renkli illüstrasyonlar içeren özel bir baskıyla sanatseverlerle buluşuyor.

Cast shadows have been exploited in art to enhance the impression of the surrounding light as well as that of the solidity of the casting objects. They can contribute to the mood of the scene, and can reveal the presence of features outside the space represented, but as Professor Gombrich points out, they appear only sporadicaly and have been more frequently ignored or suppressed in Western art. Gombrich touches on the ambiguous nature of shadows in myth, legend, and philosophy, and briefly analyses the factors governing their shape: the location and form of the light source, the shape of the illuminated object and that of the surface on which the shadow falls, and the position of the viewer. Early Renaissance painters such as Masaccio and Campin, intent on a faithful rendering of visual reality, did incorporate shadows in their art, but artists of Leonardo's time largely avoided painting them, and it was not until early in the seventeenth century that painters - particualrly Caravaggio and Rembrandt - were again interested in the effects of shadows. In subsequent centuries artists of the Romantic, Impressionist and Surrealist movements exploited the device of the cast shadow to enhance the realism or drama of their images.