Bugün derin bir sessizliğe gömülmüş olan dünyamızda mevcut salgının gölgesi altında distopyanın neye benzediğini hep birlikte tecrübe ediyoruz. Hakikaten bir distopyanın içinde miyiz şu an? Sonuçta mevcut salgında da tecrübe etmek zorunda kaldığımız üzere yaşlı, güçsüz ve hasta kimselerin hayatları, onları kurtarmak için gereken zorlu önlemleri alacak kadar değerli görülmediğinde gerçek anlamda bir distopyayı yaşamış olmayacak mıydık? Diyelim ki şu an gerçekten bir distopyada yaşıyoruz, peki ondan kazandığımız bir şeyler olabilir mi? (Bir yandan tüm acısıyla salgının kurbanlarının yasını tutup onları anarken bile.) Hatta bu distopya sayesinde kabullenebileceğimiz katıksız ve acı verici gerçekler var mı acaba? Peki kendimizi bu uçurumun kıyısından çekip kurtarmamızı sağlayacak bir yol bulunur mu? Distopya Ses Sanatı İstanbul 2021’de sizi distopyalarla eğlenme cesaretini göstermeye davet ederek homeopatik biçimde distopyalara meydan okuyoruz.