This thesis examines the affective underpinnings of European Union (EU) and Turkey relations during the Justice and Development Party’s (Adalet ve Kalkınma Partisi- AKP) rule between 2002-2020. By analyzing the discourses and narratives of the Turkish political elites, this thesis argues that during the AKP’s rule, Turkey’s initial feelings of resentment towards the EU between 2002-2005, transformed into ressentiment after 2005. The transformation from resentment to ressentiment has been concluded by a transvaluation process which played out in two stages: an initial ‘weak’ ressentiment between 2006-2011, followed by a ‘strong’ ressentiment after 2011. The political consequences of this affective transformation are demonstrated with an analysis of first, Turkey’s policy preferences during the 2014 Ukraine Crisis and second, the 2016 Turkey-EU ‘Refugee Deal’. This thesis aims to make a contribution to the literatures on emotions and Turkey-EU relations with the argument that taking into consideration Turkey’s emotional context towards the EU allows us to have a better understanding of Turkey’s policy preferences in the above-mentioned cases, which were highly criticized and initially perceived as quite ambiguous by the EU.

Bu tez, 2002-2020 yılları arasında Adalet ve Kalkınma Partisi'nin (AKP) iktidarı döneminde Avrupa Birliği (AB) ve Türkiye ilişkilerinin duygusal temellerini incelemektedir. Bu tez, Türk siyasi seçkinlerinin söylemlerini ve anlatılarını analiz ederek, AKP iktidarı döneminde Türkiye'nin 2002-2005 yılları arasında AB'ye yönelik hissettiği içerlemenin, 2005'ten sonra hınç duygusuna dönüştüğünü savunuyor. İçerlemeden hınca dönüşümün, iki aşamada gerçekleştiği iddia edilmektedir: 2006-2011 yılları arasında “zayıf” hınç, 2011'den sonra ise “güçlü” bir hınç. Bu duygusal dönüşümün siyasi sonuçları, 2014 Ukrayna Krizi sırasında Türkiye'nin politika tercihlerinin ve 2016 Türkiye-AB 'Mülteci Anlaşması'nın analizi ile ortaya konmaktadır. Bu tez, Türkiye'nin AB'ye yönelik duygusal bağlamını dikkate almanın, yukarıda bahsedilen iki vaka için Türkiye'nin eleştirilen ve oldukça muğlak olarak algılanan politika tercihlerini daha iyi anlamamıza olanak sağladığı argümanıyla, duygular ve Türkiye-AB ilişkileri literatürüne katkı sağlamayı amaçlamaktadır. Operasyonu sonrasında Türkiye-İsrail ilişkilerinin kopma noktasına gelmesinde Erdoğan’ın kişisel özelliklerinin yanısıra Milli Görüş kökeninden gelen ideolojisi de önemli bir rol oynamıştır.