Ester (Ingrid Thulin), Anna (Gunnel Lindblom) ve oğlu Jonah (Jorgen Lindstorm) bir gece dillerini hiç bilmedikleri yabancı bir şehre doğru yola çıkar. Sıkıcı bir oteldeki hasta yatağında yatan Easter, ablasından güç almak istemektedir; ancak Anna orayı terk eder. Yakınlarındaki bir kabarede sevişen iki çifti izler ve dönüşte de otele yeni tanıştığı bir adamla gelir. Tüm bunlar olurken tanklar şehri kırıp geçirmek için yola çıkmıştır. Umutsuzluğun paramparça edişini anlatan Bergman'ın bu unutulmaz filmi, 1963 yılında İsveç'in en prestijli sinema ödüllerinde En İyi Film ve En İyi Yönetmen ödüllerini almıştır.

Three passengers suffocate in the sweltering heat of a confining train cabin, traveling through a foreign country, seemingly on the brink of war: a fragile translator, Esther (Ingrid Thulin), her sister Anna (Gunnel Lindblom), and Anna's son Johan (Jorgen Lindstrom). Suffering from a bronchial attack, Esther checks into a hotel room, with Anna and Johan occupying the adjoining suite. Soon, Esther's excessive attachment proves too stifling for the sensual Anna, who leaves them and goes to a night club. The bedridden Esther indulges herself with cigarettes and alcohol, attempting to suppress her pain. Johan is left to his own devises and explores the near desolate hotel, encountering a kind, elderly hotel manager, and a dwarf carnival troupe. Distant at first towards his ailing aunt, Johan inevitably develops an understanding towards her, drawn together by their mutual love for Anna and sense of abandonment. The following day, still unable to travel, Esther gives Johan a letter containing a list of helpful translations for their journey, and she is left behind.