Sanat ve siyaset, öznelerin, nesnelerin bağlı oldukları tecrübe alanının şekillendirilmesidir. Siyaset kadar sanat da var olabilmek için gören, duyan, algılayan ‘izleyicilere’ ihtiyaç duyar. Bu çalışmanın amacı, sanat ve siyaset kavramlarının ortaklığı bazında yaşanan olayları analiz etmektir. Böylece bu ilişkinin yaşamın içindeki farklı formlarını, katılımcıların da katkısıyla yeniden şekillenişini göstermek ister. Bu çalışmada ağırlıklı olarak Jacques Ranciére’in kuramları, özellikle de “sensorium” kavramını şekillendirişi ve estetik düşünce biçimi olarak ele alışı işlenmektedir. Estetik düşünce, sanat ve siyaset ilişkisinin katılımcı izleyici kapsamında algılanışı ve özgül mekan konfigürasyonunda birey ile kolektivitenin yeri tartışılacaktır.

There is an interaction between arts and politics that shapes the experimental phase of subjects and objects. Both arts and politics need viewers who hear, observe, perceive and sense. The purpose of the paper is to show how arts and politics are related and how they are the subsidiary elements of the perceiving and the partititon of the sensible. In addition to that, to Show how relational aesthetics run and put in an appearance in the process of life with the contribution of the viewer. The Idea of Jacques Ranciére, the sensorium, as the aesthetic way of thinking and the phases of artistic practices and the idea of aesthetics since eighteenth century are going to be handled.