Garod, Ermenice’de hasret demek. Halkından yoksun kalmış topraklara, memlekete ve sonsuza dek kaybolmuş bir zamana duyulan hasret. Garod, bir hasretlik hikayesi. Baba-oğul iki Ermeni müzisyenin, Onnik ve Ara Dinkjian’ın müzikal yolculuklarının, Diyasporada kurulan yaşamın ve yeniden yaratılan bir müzikal geleneğin hikayesi. Onnik Dinkjian, kendine özgü şarkı söyleme tavrı ile Amerika’da Anadolu Ermeni müziğini yaşatan önemli müzisyenlerden biridir. Diyarbakırlı olan ailesi, 1915’ten sonra Diyarbakır’ı terketmek zorunda kalmıştır. Onnik, Fransa’da doğdu ve memleketini 75 yaşına kadar hiç görmedi. Ama Diyarbakırlı Ermenilerle ve onların hikâyeleri ve şarkılarıyla büyüdü. Yine Amerika’da yaşayan oğlu Ara Dinkjian ise dünya müziğinin en önemli isimlerinden biri ve dünyanın sayılı ud icracıları arasındadır. Ara Dinkjian’ın besteleri dünyanın birçok yerinde ünlü müzisyenler tarafından, farklı dillerde yorumlanıp kaydedildi. Garod, Onnik ve Ara Dinkjian’ın, kimliklerinin kurucu bir parçası olan Diyarbakır’la karşılaşmalarıyla başlıyor. Belgesel, bu iki müzisyenin geçmişleri ve müzikal serüvenleriyle Diyarbakır arasında bir köprü kuruyor. Garod, Onnik ve Ara’nın hikayesini, bir yandan Diyarbakır, Anadolu ve Ermeni kilise müziğiyle olan bağları; diğer yandan da Night Ark, Sid Clark, Arto Tunçboyacıyan, Eleftheria Arvanitaki, Sezen Aksu, Kardeş Türküler, Ahmet Kaya gibi grup ve müzisyenlerle olan buluşmaları ekseninde anlatıyor. Belgesel farklı coğrafyalardan ve ülkelerden geçerek bir müzikal geleneğin izlerini sürüyor. Bu bağlamda Garod yalnızca kaybedilmiş olana duyulan hasreti değil, aynı zamanda müzikal bir geleneğin ve yaşamın yeniden yaratılmasını da ifade ediyor.